Op het podium van de Singelloop, of toch niet?
Vorig jaar stond Nina nog op de eerste plaats op het podium van de wereldrecordhouder, zou dat dit jaar ook lukken of toch niet? Met een schoolfeest, aansluitend een slaapfeestje gevolgd door een hele zaterdag shoppen in Amsterdam leek Nina niet de ideale voorbereiding voor de Singelloop te hebben. Vader Bert van Eijk doet verslag.
Maar ook met deze voorbereiding moest een podiumplaats er in zitten, maar het liep iets anders. De start om 12:00 uur ging voortvarend, samen met een meisje van Atverni liep Nina een keurige eerste ronde, het meest vervelende was dat dat kleine meisje wel erg gemakkelijk mee ging. Na 1500 meter moest Nina haar toch langzaam laten gaan en ging de slopende voorbereiding haar parten spelen. Ze kon de eerste plaats niet meer houden, en berustte in een 2e plaats. Wat nu???
Ineens zag ze voor haar iemand oversteken, lopende op een paar nep ‘All Stars’ van de Scapino, samen met haar broertje (die ook ineens een wereldtijd liep), en bleek ze plotseling 3e te lopen, potverdorie!!!! Bij de finish aangekomen kreeg ze inderdaad een kaart met een 3e plaats in haar handen geduwd met de mededeling dat de prijsuitreiking om 13:30 uur op het Lepelenburg zou zijn.
Inmiddels was mijn humeur al tot nul gedaald omdat ik Nina kwijt was geraakt en inmiddels al 45 minuten aan het zoeken was aan de ene kant van de startvakken terwijl Nina mij aan de andere kant aan het zoeken was, en oversteken was er niet meer bij. Zo rond 13:00 uur hadden we elkaar weer gevonden, inmiddels was Desiree ook aangesloten en na 5 minuten kissebissen wie nu de schuld had van de dwaalpartijen, was het wachten op de prijsuitreiking. Inmiddels was Anne ( bekend van The Voice) haar eerste album aan het promoten, veel te hard met dat mooie weer in Lepelenburg, en niet direct mijn smaak. Om 13:45 uur was ze gelukkig klaar met haar laatste nummer genaamd ‘Too Late’, zeer toepasselijk.
Om 14:15 riep onze eigen Ben om dat de prijsuitreiking nog een kwartiertje uitgesteld zou worden, KWARTIERTJE!!!!, een UUR zul je bedoelen. Maar goed, uiteindelijk kwam het er toch van maar hoe zouden ze dat nu doen, nu bleek dat verschillende mensen reeds bij de organisatie had aangegeven dat die uitslag niet klopte. Nou daar had Ben in ieder geval niet op gerekend. De organisatie had er ruim een uur de tijd voor gehad. De echte nummer 1, (getooid met een kaartje nummer 1) kwam op het lijstje van Ben niet voor. Het tussenkruipertje bleek ineens nummer 1 te zijn ( getooid met kaartje nummer 2). Nina werd omgeroepen als nummer 2 ( getooid met kaartje nummer 3) en de echte nummer 3, maar zonder kaartje, omdat ze nummer 4 was, bleek nu toch nummer 3 te zijn. Wie snapt het nog.
Op de officiële uitslagenlijst was de chaos nog groter en bleek Nina als nummer 4 te staan. Toen iedereen het er over eens was dat de nummer 1 de echte nummer 1 was, kreeg zij de grootste beker en stond eenzaam op het podium. Daarna ontstond er een discussie tussen de families van de gedupeerden en de gehele familie tussenkruiper en dat waren er veel. Een trieste vertoning, op die leeftijd de zaak al flessen om op het podium te komen. Uiteindelijk besloot de organisatie dit eerst maar intern te bekijken, met videobeelden. Uiteraard was ik niet te beroerd om ze te adviseren om de volgende keer gewoon een registratiemat bij het keerpunt te leggen, zodat je dit soort problemen voorkomt, nou dat namen ze graag mee. Dat ze zelf niet op dit briljante idee waren gekomen. Dus dit jaar geen podium en we wachten het telefoontje van de organisatie af… Hebben ze ons telefoonnummer eigenlijk wel?
Beeld: Pixabay
