Antiloop

Poëzie door Lévi Weemoedt.

Antiloop

Als het startschot viel bij de aanvang van mijn leven,
kwam ik aarzelend en neerslachtig uit de blokken,
want ik wist dat er geen goud viel te vergeven
en ik hoopte dat de meet maar snel zou lokken.

Klonk er hier en daar gejuich van de tribune:
het verstomde waar ik wenend langs kwam sjokken.
En op ’t smeken om wat gunst van Vrouw Fortuna
sloeg een regen neer van kussentjes en stokken.

Ach! door wie moest ik mij niet laten passeren,
spottend nagewuifd door kunstbeen, kar of kruk,
die mijn eigen loopstijl niet konden waarderen.

Door het hele veld van sintelbaan verstoten,
is het tijd dat ik mijn chronometer druk…
en dan ’t pistool waarmee ‘k voorgoed word weggeschoten!

Beeld: Nick115 via Pixabay