Phoenix naar Londen!
Londen, 7 – 11 februari 2008 – Donderdag 7 februari vertrokken we met een dubbeldekker vol atleten naar Londen om daar op zaterdag een wedstrijd te gaan lopen en de andere dagen van Londen te genieten.
’s Ochtends om elf uur vertrok de bus van het jaarbeursplein in Utrecht. Het werd een busreis die bestond uit lezen, praten en kennismaken met de Groningers die voor ons zaten.
Rond een uurtje of vier kwamen we aan in Calais, waar de trein op ons wachtte die ons met bus en al naar de overkant van het Kanaal bracht. Om zeven uur Engelse tijd waren we in Londen. Na de matjes uitgerold te hebben zijn we op zoek gegaan naar een pizzeria om onze hongerige magen te stillen. Nadat de honger gestild was zijn we nog wat gaan drinken in de bar van het College waar we sliepen.
Dag 2
De volgende dag, vrijdag, was onze vrije dag en hadden we de tijd om Londen te bekijken. Dat is natuurlijk extra leuk als je nog nooit in Londen was geweest! Deze dag stond dan ook in het teken van de hotspots bezoeken. We begonnen met een vrij grote Phoenix-groep bij de Westminster Abbey. Een schitterende kerk, die echter maar liefst 15! pond kostte om van binnen te bekijken, waardoor wij hem alleen van buiten hebben bewonderd.
Naast de Westminster Abbey ligt de House of Parliament, waar ook de beroemde Big Ben in zit, die ik toch wel een beetje tegen vond vallen.
Wat ik wel mooi vond, was dat tegenover de House of Parliament mensen in tentjes demonstreerden tegen de oorlog in Afghanistan. Om half twaalf was het tijd om bij de wisseling van de wacht op Buckingham Palace te zijn. Onderweg hebben we nog even gekeken bij de Horse Guards, wat inhoudt dat er mensen met een sabel op een paard zitten en de wacht houden. Toen wij daar kwamen was het net tijd voor een wisseling. De zwartes kwamen aanrijden en gingen onverstaanbare dingen roepen naar de rodes. De rodes gilden vervolgens wat terug en die gingen toen samen met de zwartes weg. En dat gaat dan onder politiebegeleiding dwars door het drukke centrum van Londen naar onbekende bestemming.
Door al die gillende mannetjes kwamen we te laat voor de wisseling van de wacht op Buckingham Palace. Gelukkig was er om twaalf uur nog een kleine wisseling van de wacht. Die was ook mooi om te zien. ’s Middags zijn we naar Covent Garden Market geweest. Dat is een wijk midden in het centrum van Londen waar mensen op straat muziek maken en allerlei acts op voeren. Er was zoveel te zien dat ik daar per ongeluk expres met Maaike en Selma van de groep ben afgedwaald.
Halverwege de middag hebben we de Tower of Londen en de Tower Bridge bezocht. Toen we op een bankje aan de Theems zaten kwamen we op het idee om flessenpost te versturen. Zo gezegd, zo gedaan… Daarna hebben wij met trillende handjes de fles in de Theems gegooid en daarna gemaakt dat we wegkwamen. ’s Avonds hebben we gegeten in een Thais/Chinees restaurant in de Chinese Wijk. Het was een Chinees restaurant waar we aten, dus er werd gegeten met stokjes. Dat is nog een hele opgave als je het niet gewend bent. Toch ging best goed, alleen heb ik samen met mijn tafelgenootjes af en toe wel een vork gebruikt. Je kunt nou eenmaal niet alles eten met stokjes… Het restaurant lag naast Leicester Square. Leicester Square is het Broadway van Londen: het uitgaansgebied van Londen waar musicals en films draaien. Daar wordt dan op grote beeldschermen reclame voor gemaakt. Op straat zie je typisch Engels, mensen met grote reclameborden op een paal in hun hand proberen klanten te lokken.
Dag 3
Zaterdag begon de dag met het kopen van een ontbijtje in een ‘look-a-like’ AH to go. Na op de stoep het ontbijt genuttigd te hebben zijn we op zoek gegaan naar Hamleys. Het werd een wandeling dwars door Hyde Park, waardoor we gelijk het wedstrijdparcours konden verkennen dat langs een grote vijver liep en werkelijk schitterend was! Na een lange wandeling kwamen we aan bij onze speelgoedwinkel in Regent Street. Het is een speelgoedwinkel, die uit een film lijkt te komen. Er lopen daar mensen rond die zijn ingehuurd om de hele dag speelgoed te demonstreren. Het was veel te snel tijd om terug te gaan naar Imperial College om ons om te kleden voor de wedstrijd. Gelukkig konden we met een originele Engelse dubbeldekker terug die om de hoek van het College stopte.
’s Middags stond in het teken van de wedstrijd. De Hyde Park Relay is een estafetterace waarin je in een team van 4 (dames) dan wel 6 (heren) een bepaalde afstand aflegt. Het kwam er op neer dat de vrouwen 3,4 km moesten lopen en de heren 5,3 km. Er deden ruim 700 atleten mee en het parcours was niet afgezet, waardoor we tussen de wandelaars en kinderwagens doorliepen. Toch is het een wedstrijd met veel prestige voor de Engelse universiteiten, die een aantal zeer goede teams hadden gestuurd. Ik startte als derde loper. De eerste 800 meter dacht ik, ik loop in een keer door. Maar na 800 meter was dat niet zo’n goed idee meer en dacht ik terug aan het beklimmen van de Utah afgelopen zomer in Kroatië. Dat was een vergelijkbare uitdaging, die ik volbracht heb door de ‘stippen-methode’, door van stip naar stip te lopen.
In Londen waren er echter geen stippen, maar kon ik de race wel opdelen in stukken. Ik koos een doel dat een eind verderop lag en daar liep ik dan naartoe. Dan wandelde ik een meter of twintig en dan weer verder. In totaal heb ik een keer of vier vijf gewandeld. Het was ideaal om de race zo te lopen, zo bleef het leuk en ging het goed tot het 3 km punt. Toen zat ik helemaal stuk. Gelukkig werd ik toen zo hard aangemoedigd dat ik hem toch uitgelopen heb! Tijd 26:45. Van alle atleten die mee waren is er door de overkoepelende studentatletiekorganisatie (ZEUS) een team van snelle dames en een snel herenteam gemaakt. Het damesteam heeft de eerste prijs gewonnen als snelste buitenlands gastteam! Het was ook een klein Utrechts feestje, doordat Renske in dat team meeliep.
’s Avonds was er een feest voor alle deelnemers, wat zéér gezellig was en weer een hoop gespreksstof voor de volgende dag opleverde… 😉
Dag 4
Zondags begonnen we met onze brakke hoofden en op een lege maag in het Science Museum. Daar kregen we, omdat niet iedereen mee naar binnen wilden een kwartier de tijd om binnen te kijken. Dat werd uiteindelijk een half uur en degenen die eigenlijk niet naar binnen wilden bleven het langste weg. Maar ik heb wel een deel van de tentoonstelling van de Oude Geneeskunsten gezien. Dat moet je als verpleegkundestudent toch gezien hebben! Na het ontbijt was het tijd voor een tweede bezoek aan de Tower Bridge. Daar hebben we het museum in de Tower Bridge bezocht. Dat was bovenin de brug, daardoor hadden we een geweldig uitzicht over Londen. Het leuke aan het museum was dat de uitleg ook in het Nederlands was. Daar werd ik erg blij van, vooral als je weet hoe goed mijn Engels is. Daarna zijn we met de dubbeldekker dwars naar Nothing Hill gereden. Met de dubbeldekker zie je ontzettend veel van Londen. Alleen was het nogal jammer dat drie keer alle passagiers uit de bus gekickt werden, waaronder wij dus. Daarom hebben we uiteindelijk besloten om maar te gaan lopen.
Bij Hyde Park kwamen we langs het Speakers Square. Dat is iets typisch Engels waarbij mensen op houten kistjes hun waarheden staan te verkondigen. Mensen uit het publiek schreeuwen dan terug. Buiten het park hadden kunstenaars allemaal hun eigen vakjes waar ze hun werk mochten verkopen. Na een wandeling langs de kunstenaars kwamen we aan in Nothing Hill, wat helaas een beetje tegen viel omdat we alleen een winkelstraat hebben gezien. Daarna hebben we, na een tussenstop in de Disney-winkel, de Hamleys nog maar even uitgebreid bekeken. Voor Harrods hadden we helaas geen tijd meer; dat komt bij een volgend Londen bezoek! ’s Avonds hebben we wat gegeten in een Engelse pub. Terug op College hebben we nog een biertje gedronken en gekaart met mensen van andere verenigingen.
Dag 5
’s Maandags was het weer tijd om naar huis te gaan. Om negen uur vertrok de bus vanuit Londen. Iedereen verlangde weer naar zijn eigen bedje en een fatsoenlijke douche. De douches op College waren namelijk een beetje Middeleeuws met een plankje om op te staan en kleedkamers die overliepen zodra er 10 mensen gedoucht hadden. Tijdens de busreis raakten we bijna twee mensen kwijt bij de trein, aangezien zij te laat bij de bus waren teruggekomen. Uiteindelijk waren we om zes uur ’s avonds weer in Nederland.
Al met al was een ontzettend leuke, gezellige reis en heb ik een hoop dingen gezien die ik nog een keer beter wil bekijken! Hopelijk volgend jaar weer!
Beeld opening: Pixabay
