Trainingskamp Mallorca

In de afgelopen twee weken heeft een groep Phoenix-atleten gewerkt aan een topvorm op het zeer zonnige eiland Mallorca. Sprinters, hordelopers en MLA’ers gingen gezamenlijk op pad en beleefden een gezellige tijd. Plaats van bestemming was, net als in 2013, het partystadje Magaluf. Omgeven door ordinaire uitwassen afkomstig van een ander eiland genaamd Groot-Brittannië was het Phoenix-gezelschap (en later ook enkele Olympus 70-atleten) een vreemde eend in de bijt.

Door Leon Graumans en Siem Uittenhout

Hoewel de aanwezigheid op het eiland voor de Britten waarschijnlijk net zo intensief en uitputtend was als voor de Phoenix-atleten, zat het grote verschil in het leefritme. Er is namelijk geen enkele Brit (overdag) waargenomen op de atletiekbaan en geen enkele atleet (hoewel…?) ’s nachts in de pubs.

Maar laten we het bij de atletiek houden. Op de baan heerste een profileringsdrang van jewelste. En wat wil je ook na bijna een half jaar trainen in het donker en de kou? De mannelijke sprinters zijn van de wintertrainingen dusdanig breed geworden dat de shirts oncomfortabel strak om de gespierde torso’s zijn gaan zitten, dat deze bij het doorbreken van de eerste zonnestralen direct uitgetrokken werden. Zelfs enkele mannelijke mla’er kregen het in hun bol en hebben welgeteld één tempo met ontbloot bovenlichaam uitgevoerd. Een hoongelach steeg al snel op en de mla’ers moesten excuses maken. Ook de dames zijn natuurlijk ontzettend getraind en wilden dat showen. Zij waren gelukkig verstandig en hielden hun klein uitgevallen shirtjes aan.

Uiteraard verkeren alle Phoenix-toppers (ook degene die niet aanwezig waren in Mallorca) momenteel in een scherpe vorm. Alle standaard clichés kwamen bovendrijven. Kreten als ‘ik ben sterker dan ooit’, ‘de snelheid zit er goed in, maar nu is het nog werken aan uithouding’, ‘de inhoud is goed, nu is het nog werken aan tempohardheid’ en ‘de tijden in de trainingen bieden een hoop perspectief’ (op wat…?) vlogen weer om de oren. Dat geeft niet want dat geeft aan dat iedereen lekker bezig is geweest met zijn/haar uit de hand gelopen hobby. We zullen bij de competitie en komende wedstrijden wel merken of de uitspraken wel of niet gefundeerd waren.

Nog enkele wetenswaardigheden naar aanleiding van tien dagen Mallorca:

• Henk van der Lans is nog nooit bij een schuimparty geweest;
• Peter Spannring heeft geen enkele druppel alcohol gedronken (wel veel worst gegeten);
• Vrijwel de hele groep heeft geen enkele druppel alcohol gedronken (op een aantal notoire querulanten na);
• Bernard te Boekhorst heeft een mooie sporttas, te koop bij een bekende supermarktketen met wit/blauw logo voor slechts €0,15;
• Christophe Lemaitre was aardig onder de indruk van de tassen van de supermarktketen die Phoenix-atleten bij zich droegen;
• Vijf personen in een Fiat Panda (Pandaratti) past makkelijk;
• Bernard te Boekhorst, Joost Borm, Sjoerd van Reeuwijk en vast nog een aantal hebben een ‘koffiehoofd’, aldus Peter Spannring;
• Peter Spannring is de enige met een ‘alcoholneus’, aldus Leon Graumans;
• Hardlopen met flippers is een intensieve loopvorm;
• Steve McManaman (mac mah naa mannnn) trok veel bekijks;
• Bas Jubels deed het goed bij de locals op Tinder (net als bij de locals in Nederland by the way). Ook op de atletiekbaan deed hij het niet onverdienstelijk;
• Martin van den Berg draait zijn hand niet om voor 311km fietsen, 312km was echter wel zwaar;
• Op de atletiekbaan wordt iedere dag dezelfde playlist gedraaid met allerlei bekende dancehits waaronder de ultieme muzikale uitspatting ‘Tsunami’ én Elton John met ‘Can You Feel The Love Tonight’;
• Een Duitse coach had Zucht und Ordnung hoog in het vaandel staan en zag graag alle atleten braaf dezelfde kant op lopen op de uitloopbaan. Uiteraard was het een kleine groep Nederlandse atleten die moedig weerstand bleef bieden aan de Germaanse overheersing;
• De keiharde Mondobaan was geen enkel probleem voor de goedgetrainde atleten. De zachte kunstgrasbaan zorgde echter voor onverwachte, niet nader te benoemen kwetsuren.