Zes plakken op NK Masters

Ze zeggen vaak dat mensen naarmate ze ouder worden weer steeds meer op kinderen gaan lijken. Misschien was dat de reden dat bijna iedere deelnemer aan de NK Masters dit weekend met één of meerdere medailles naar huis mocht van de organisatie. Het was net drie keer schieten altijd prijs.

Een verslag van Lars Janssen:

Zo won Lars zelf twee keer zilver, op de 110m horden en bij het verspringen…

Niet zo moeilijk om die medailles te winnen, aangezien op beide onderdelen maar drie deelnemers waren. Op de 400m horden won ik zelfs in mijn leeftijdscategorie, maar omdat er maar twee deelnemers waren was het geen officieel kampioenschap en was er dus ook geen medaille.

Niet dat het de “masters” om de medailles te doen was. (Ik blijf “masters” een rot woord vinden, veteranen klopt een stuk beter). Er werd vooral naar eigen kunnen gepresteerd. Zo was Iris Kamp erg goed op dreef. Met een forse tegenwind liep ze laag in de 14 op de 100m en won daarmee de titel in haar categorie V40. Aansluitend was Pascale Schure aan de beurt voor haar 100m. Helaas startte ze vals en werd ze gediskwalificeerd. Ik heb Pascale niet meer naar het voorval durven vragen (ik moest snel weg…), maar het was me vanaf mijn positie wel duidelijk dat ze het niet eens was met de beslissing van de starter.

Ad Buijs, Wim van Teutem, Michiel Mooibroek en Frank Staal heb ik zaterdag niet meer zien lopen. Michiel kwam ik zondag tegen en gaf aan behoorlijk tevreden te zijn met zijn 1500m van zaterdag. Het was ook een erg spannende race, Michiel zat maar 9 honderdste achter de nummer 1. Zondag liep Michiel een ijzersterke 800m. Na ruim 650m achter twee anderen aan gelopen te hebben was zijn versnelling erg sterk. Op de laatste 120m liep Michiel bijna 4 seconden weg bij de rest en pakte glansrijk de titel.

Zelf had ik eigenlijk vooraf niet zoveel zin in dit kampioenschap. Ik had me weken geleden enthousiast ingeschreven voor 3 onderdelen, maar het chronoloog was dusdanig dat ik zo’n beetje een heel weekend zoet zou zijn, terwijl ik thuis ook nog wat te klussen had vanwege het plaatsen van zonnepanelen vorige week. Bovendien was de weersvoorspelling nogal matig. Maar goed, het bleek alleszins mee te vallen. Zaterdag was het zelfs mooi weer, met wel verschrikkelijk veel wind. De 110 horden ging niet hard maar wel behoorlijk lekker, voor zover dat kan met ruim 3m wind tegen.

Zondag was het wel slecht weer, af en aan buien, vooral ’s middags (en dat terwijl het volgens buienradar droog zou worden, dat maakt die regen nog erger). De 400m horden was leuk met z’n zevenen in een serie, waarvan ik als vijfde over de finish kwam. Ik had vooraf goed gekeken hoe de wind stond om m’n passenritme in te schatten, en dat pakte in de wedstrijd heel goed uit. Boven de 60 seconden is nog even wennen voor me, maar ik was toch heel tevreden met de race.

Klapper voor mezelf was het verspringen. Na de 400m horden had ik ruim de tijd even bij de masseur langs te gaan, en die heeft de aanhechtingen van mijn quadriceps (vlakbij je liezen) flink onder handen genomen. Daar had ik de laatste weken van al het hordenlopen wat last van gekregen. Dat masseursbezoek had me goed gedaan. Het verspringen gebeurde voor een flink deel in de regen, maar wel met de wind in de poeperd. De wind was inmiddels iets gaan liggen, dus de meeste sprongen werden ondersteund door een toelaatbare wind van < 2m/s. De eerste 2 pogingen voelden niet slecht maar waren nog onder de 6 meter. De derde was ineens een stuk beter, 6.13m, terwijl ik ook nog door een slordig handje 10cm liet liggen. Ik kreeg het gevoel dat mijn 35+ pr van 6.21m erin moest zitten en kreeg ook meteen meer zin in de wedstrijd. Desondanks waren poging 4 en 5 weer matig, onder de 6m. In de laatste poging nam ik me voor harder en feller aan te lopen, tevens zette ik m’n merkteken 4 cm terug. Hoe het precies ging weet ik niet, maar het ging in ieder geval goed. Ik had 1cm over bij de afzet en sprong 6.42m!!! Ik zou haast zeggen: Beamonesque.

(Voor de jongere lezers en andere nitwitten; Bob Beamon was een verspringer die bij de Olympische Spelen van 1968 in Mexico 8.90m sprong, een destijds onwaarschijnlijk wereldrecord dat tot 1991 stand zou houden. Het leverde de Engelse taal een nieuwe term op: Beamonesque. Doing something completely unexpected and being completely amazing coming out of no where with great excellence involved…)

Ik schreeuwde het uit van geluk, dat konden de toeschouwers ook wel waarderen. Het is geen pr, maar het voelt wel als een pr, en een dikke ook. Ik kan het eigenlijk nog steeds niet geloven. Misschien, als ik morgen wakker word, blijk ik het allemaal maar gedroomd te hebben…

Uitslagen

• 110m Horden – M35 – 2 –  Janssen, Lars – 16.53 (-3.3m/s)
• 100 meter – V40 – 1 – Kamp-Steverink, Iris – 14.16 (-3.3m/s)
• 100 meter – V35 – Schure, Pascale – DIS
• 5000 meter – M55 – 2 – Buijs, Ad – 17:49.72
• 5000 meter – M55 – 6 – Teutem, Wim van – 19:57.67
• 5000 meter – M45 – 8 – Staal, Frank – 17:31.91
• 1500 meter – M35 – 2 – Mooibroek, Michiel – 4:19.25
• 400m Horden – M35 – 1 – Janssen, Lars – 60.37
• 800 meter – M35 – 1 – Mooibroek, Michiel – 2:07.68
• Verspringen – M35 – 2 – Janssen, Lars – 6.42m (+2.2m/s)