Fotografie van grote evenementen
In deze sectie vind je exclusieve tips en trucs voor het fotograferen van atletiek en aanverwante zaken. Deze keer geschreven door atletiekfotograaf Erik van Leeuwen Deze keer: het fotograferen van grote evenementen (les 22 van 26).
Michel Reij over Erik:
Al sinds ik serieus fotografeer heb ik het werk van Erik van Leeuwen in het vizier. Waar ik mij vooral richt op kinderen en mijn eigen vereniging, lijkt hij vooral geînteresseerd in onze nationale toppers. Hij schrikt er zelfs niet voor terug om mee te reizen naar grote internationale toernooien.
Uit het kleine beetje ervaring dat ik heb met dergelijke evenementen, weet ik dat dit heel andere eisen stelt aan een fotograaf. Ik vind het dan ook heel erg leuk dat Erik voor deze serie uit de doeken wil doen wat er allemaal komt kijken bij het fotograferen van grote evenementen!
Erik van Leeuwen:
Fotograferen bij een internationaal toernooi is wezenlijk anders dan bij een nationale wedstrijd. De regels zijn stricter, de fotoposities beperkter en de druk hoger. Een en ander hangt natuurlijk ook af van de grootte van het evenement. Een indruk.
Vooraf
Aanmelding voor accreditatie geschiedt altijd via de Atletiekunie. Ter plaatse wordt de aanmelding in het mediacentrum omgezet in een perskaart. Daags voor de eerste wedstrijddag is er meestal een fotografenbriefing. Daar worden de instructies gegeven over waar je wel (en vooral) waar je niet mag komen. Bovendien worden daar de hesjes uitgedeeld en die geven je pas echt toegang tot de juiste vakken. Voor een heel select gezelschap, de grote persbureau’s, zijn er aparte hesjes die toegang geven tot het middenterrein. Overige fotografen kunnen een aanvraag doen voor zo’n hesje voor een bepaald onderdeel door een formulier bij de fotodesk in te leveren met daarop het tijdstip en een motivatie. Het is verder nuttig om vooraf te verkennen hoe je in het stadion op de verschillende fotoposities kunt komen.
Materiaal
De atletiekfotograaf is minimaal uitgerust met twee body’s (soms drie) en een hele reeks lichtsterke objectieven. Naast een groothoekobjectief heeft men altijd een 70/80-200 mee en natuurlijk een echt grote lens (meestal 400 mm) voor het ‘veraf’ werk. Als je zowel de finish (in de verte) als de juichende winnaar direct voor je vast wil leggen, is er natuurlijk geen tijd om van objectief te wisselen, vandaar dus meerdere body’s. Op de finishlijn en bij bijvoorbeeld verspringen wordt er ook gewerkt met camera’s met afstandsbediening. Die worden voor de wedstrijd opgesteld en via een draadloze afstandsbediening aangestuurd.
Posities
Er worden aparte podiums of vakken op de tribune vrijgehouden om de fotografen een gunstige positie te bieden op de finishlijn en bij de technische onderdelen. Je kunt ook zelf een plaats zoeken op de tribune of op de ringen rondom. Dat geeft meestal een hoger standpunt en soms werkt dat goed om daarmee storende elementen op de achtergrond te vermijden. Het zoeken van een fraaie compositie is met de beperkte posities toch al een hele kunst. Niets is zo vervelend als direct achter de juichende atleet een jurylid of andere cameraman te zien is, maar het is niet altijd te vermijden.
Instellingen
De lichtomstandigheden bepalen sterk de mogelijkheden en daarmee de camera-instellingen. Heb je in de ochtendsessie nog prettig zonlicht, bij een avondsessie is het behelpen met kunstlicht. Dat betekent dat de ISO-waarde flink opgeschroefd moet worden om zelfs met lichtsterke objectieven nog een acceptabele sluitertijd te halen. Het hangt daarbij van de camera af of een ISO van bijvoorbeeld 1600 nog acceptabele kleuren oplevert. Om het schaarse licht maximaal te benutten is het wel nodig om het diafragma helemaal open te draaien (laagste waarde).
Het moment
De juichende winnaar is natuurlijk de foto die je altijd wilt hebben, maar ook de verliezer kan interessant zijn. Zowiezo zijn emoties altijd mooi om vast te leggen. Die laten zich natuurlijk niet altijd plannen, dus je moet heel scherp zijn op onverwachte momenten en soms een beetje geluk hebben. Als er 18 steeplelopers in een serie starten, moet je natuurlijk bij de eerste waterpassage gaan staan, want je kunt er bijna op rekenen dat daar iets gebeuren zal. De tweede wissel op een 4 x 400 meter is ook een geijkt moment om een botsing of val vast te leggen.
Het kan ook interessant zijn om niet zozeer de vlucht over de lat, maar de aanloop en afzet vast te leggen. Wat dat betreft kun je je creativiteit bij atletiekwedstrijden met veel onderdelen wel kwijt.
Bewerken
Na het kieken volgt de forse klus van het uitzoeken van de foto’s. Sommige fotografen hebben hun laptop op de baan mee en sturen een bijzondere foto direct door. Met internetnieuws telt iedere seconde voor een fotograaf. Grote persbureau’s hebben meestal ook ‘filers’ mee, die niets anders doen dan de foto’s van hun fotografen uitzoeken, selecteren, bewerken, indexeren en uploaden. De rest duikt in het mediacentrum achter de laptop en gaat zelf aan de slag. Soms moet er wat geknipt worden om storende elementen weg te werken. De belichting en kleur zijn soms ook niet optimaal en kunnen met fotosoftware bijgewerkt worden. Met behulp van startlijsten en uitslagen kunnen de namen erbij gezocht worden. Na het uploaden/doormailen van de foto’s zit een meestal lange dag er weer op. Met de nieuwe startlijsten voor de volgende dag op zak is het tijd om het hotel op te zoeken.
→ Het werk van Erik kan je volgen op zijn website: erki.nl
Meer weten? Lees dan ook Michel’s andere tips. En heb je aanvullende vragen, mail Michel.
