Wereldrecordfestival: Ploegenmeerkamp herleeft!
Naast dat Utrecht dit weekend iets ongekends zag met het wereldrecordfestival kwam er ook weer iets terug, de ploegenmeerkamp: atletiek met een knipoog. Hierbij wordt in teamverband gestreden op zowel serieuze atletiekonderdelen als minder serieuze (levend sjoelen, eierwippen, Afrikaans water halen).
Het minder serieuze komt ten eerste tot uiting in de teamnaam. Zo verwelkomden we de teams Hakuna Malata, Team Jasper, lotte, Ronald en Jan (al snel omgedoopt tot team Jan en zijn vrienden) en Hertog Lam. Dat laatste team heeft zijn naam overigens goed waargemaakt.
Voor het eerste deel met atletiekonderdelen stond er een pittig chronoloog opgesteld bestaande uit een 100 meter, 1000m steeple, 400 meter, kogelstoten en verspringen. Geen deelnemer bij de mannen of de vrouwen betekende geen score. Ga maar na als je maar 2 mannen of vrouwen in je team had dat dit een krappe bezetting is. Helaas bleek dat de steeple (ook al is het geen 3000m en werd er 1 hindernis uit de baan gehaald) toch echt niet het meest populaire onderdeel is bij de vrouwen. Dat er een sterk niveau was bleek uit de winnende tijden, 50.52 op de 400m mannen, 2.58.93 op de 1000m steeple. Het kogelstoten was het enige onderdeel waar het team de De C-tjes van Phoenix voordeel hadden, aangezien ze daar met lichtere kogels mochten stoten, en hier scoorden ze dan ook sterk mee.
Vervolgens werd het tijd voor het minder serieuze deel. Na wat partijtjes touwtrekken werden de kunsten getoond op de onderdelen blaaspijp, yathzee en discgolf. Waarbij yathzee een onderdeel was waarbij geluk zeker een grote rol speelde. Voor de meeste was er toen genoeg gesport, zeker aangezien er deelnemers waren die dag de Gouden Spike hadden gelopen. Een enkeling maakte nog gebruik van de aansluitende trackmeeting, alvorens zich op te maken voor het feest.
Dit feest was in het thema “sunglasses at night” en de nodige blitse zonnebrillen waren te zien. Samen met de toegestroomde Phoenix studenten en de overnachtende vrijwilligers werd er een mooi feest neergezet. Ook de organisatie in de vorm van Arjan en Daniel hadden nog genoeg energie over om nog even los te gaan, om na het feest nog vrolijk door te vergaderen. Afgezien van 2 deelneemsters die nog even gingen afkoelen in de steeplebak, zocht iedereen moe zijn bed op, want er stond een nieuwe dag competitie voor de boeg.
Waar het weer de eerste dag super was begon de tweede dag met regen. Gelukkig schoven de buienradar voorspellingen wanneer het weer droog zou worden steeds verder naar voren. Het was helaas te laat droog om nog hoog te springen en dus bleven er de loopnummers over. Aangezien de ET de ochtend vrij had werd het handklokken. Het enige probleem waar we tegenaan liepen was de vraag of het team Jan en zijn vrienden reglementair liep op de zweedse estafette aangezien ze maar een dame hadden. Na het al dan niet reglementair toekennen van enige strafseconden, zonder dat dit overigens van invloed was op de posities, werd dit verholpen.
Inmiddels was de lucht alweer opgeklaard en maakten de deelnemers zich op voor de laatste ludieke ronde met op het programma het wereldbolspel, levend sjoelen, eierwippen en Afrikaans waterhalen. Het eierwippen kwam erop neer een ei zo ver mogelijk in het veld te gooien en hem dan door een teamgenoot met een emmer te laten vangen. Hier kwamen de aan de vrijwilligers verstrekte poncho’s goed van pas het team van AAC/Aquila kwam hier tot 62 meter. De poncho’s bleven veelal aan op de levende sjoelbaan. Het lastige hier bleek niet het binnenglijden van het 4-punten vak alswel een zachte landing.
Na 2 dagen volop competitie werd de einduitslag opgemaakt. AAC/Aquila ging er met de beker vandoor en mag zich Utrechts ploegenmeerkampkampioen noemen. Ze werden gevolgd door Jan en zijn vrienden en een derde plaats was er voor Hakuna M(aaike)A(rnout)L(isa)A(yla)T(ariq)A(rco). Een geslaagde ploegenmeerkamp, maar uitrusten zat er natuurlijk nog niet in, want het hele spektakel stond juist op het punt van beginnen.
