Sprint selectie op Tenerife Part I

Het leven van een sprinter is zwaar… Bas & Jeroen trainen in de zon op Tenerife. Een verslag.

Maandag

Na een oncomfortabele en nachtelijke vlucht vol met huilende baby’s en een slechte film landen we om half negen vroeg, plaatselijke tijd, op Tenerife zuid. Het eerste wat ons opvalt is dat de zon schijnt, maar het waait naar onze mening toch wat hard wat ons licht doet twijfelen om toch nog een stukje verder te vliegen. Maar omdat de verblijfplaats en alles al geregeld was, zijn we toch gebleven.

Met de bus worden we naar het appartementencomplex gebracht, in het meest toeristische gedeelte van Tenerife. We verblijven in een ongelofelijk lelijke plaats met alleen maar lelijke appartementencomplexen en lelijke toeristenwinkels. Het publiek is in het algemeen bejaard of aso-engels en overal lopen personen rond die je een winkeltje in willen lokken of je iets willen verkopen waar je per definitie niets aan heb. Gelukkig is de atletiekbaan 200m verderop, wat voor ons beiden een acceptabele afstand is. Ons appartementencomplex is rustig, schaduwrijk en uitgerust met een op het eerste gezicht tegenvallend zwembad, dat uiteindelijk toch erg ontspannend blijkt: niet te klein, koud voetenbadje voor het herstel van de benen, en altijd schaduw op een deel van het zwembad. Ideaal dus.

Het appartement was op fantastische wijze weergegeven op internet, in het echt zag het er vele malen kleiner uit, maar geen probleem voor ons. En het rook vreemd. Wel een schok waren de pannen en het aantal pitten van het fornuis: twee. In die pannen paste niet eens een hoeveelheid eten die voldoende is voor een van ons beiden. Hoe gaan we dat overleven?

Genoeg te klagen tot zover. De wind blijkt niet te waaien op ons deel van het eiland en de zon bereikt een temperatuur van 34 graden (bewijs staat op film). Dus we hebben het ook erg zwaar. Nadat we ons geïnstalleerd hebben, doen we een relaxte training met een aantal wereldtoppers zoals de voltallige Duitse sprintselectie, wat Zweden en nog wat andere topatleten van verschillende ondefinieerbare nationaliteiten.

De kleur van het kraanwater is op het eerste gezicht helder, maar het ruikt naar metaal en chloor. Als je er een glas mee vult, zie je een bruine waas zich verspreiden. Deze waarnemingen deden ons besluiten om flessen water te kopen die per 8L werden verkocht. Dit vooral om onze vakantie niet vroegtijdig af te hoeven breken door een exotische bacterie of erger.

Dinsdag

8:00 opstaan, 10:00 trainen, 13:00 eten en zwembad, 14:00 nietsdoen/slapen, 17:00 rustig trainen, 20:00 eten en nietsdoen, 23:00 slapen. (Slapen, eten en trainen zullen onze belangrijkste bezigheden worden).

Woensdag

Zie dinsdag. Plus: we hebben een grote supermarkt gevonden die diepvries groente verkoopt per 2,5 kg. En grote potten chocopasta voor een degelijke prijs. We zijn erg blij. De kleine supermarkt om de hoek was een stuk duurder, het alarm ging consequent af als Bas langs liep (er zat vast een idioot-detector in (Bas denkt van niet)) en ze hadden geen broodbeleg. Bij dat alles hebben we hebben het Nationaal Dictee gekeken. Gelukkig werd het twee keer uitgezonden zodat we echt niets gemist hebben.

Donderdag

Zie dinsdag. Plus: nog een herhaling Nationaal Dictee gekeken. Luiheid is een naar iets, vooral als de tv aanstaat. Je zit op de bank en er is geen afstandsbediening. Maar goed, dommer wordt je er niet van, jip-en-janneketaal. Verder kijken we iedere dag met veel plezier – bordjes (ze zijn zo klein) eten op schoot – naar het weer. Vooral het weer in Nederland maakt ons erg blij met de keuze van onze vakantielocatie. Zei ik daar nou vakantie waar ik serieus trainingskamp bedoelde?

De taakverdeling – Bas kookt, ik was af – leek ideaal, maar Bas heeft gisteren papperige broccoli afgeleverd en vandaag een wel zeer doorbakken (net niet zwart) pizza. Toch opgegeten. En toch behouden we deze taakverdeling – de kipburgers en ei met pasta waren een groot succes – omdat het alternatief nog niet voordeliger lijkt, aangezien ik niet tot weinig in staat ben om überhaupt iets eetbaars op tafel te krijgen.

Volgens onze waterdichte theorie gaan we heel snel worden. Dit is gebaseerd op de aanname dat snelheid één op één verband houd met huidskleur, wat in de praktijk vaak ook het geval is. Lemaitre is dan weer zo’n uitzondering. Met iedere dag boven de 30 graden, 12 dagen lang, gaan we donkerbruin worden, waardoor automatisch een aanzienlijke hoeveelheid sprintvezels wordt aangemaakt. Dit zou trainen natuurlijk overbodig maken, maar omdat we anders toch niets doen, trainen we toch.

Bas is al een dag of twee wat grieperig, hoe krijg je dat voor mekaar in dit tropische klimaat, zou je je afvragen. Dat doen we ook, maar geen idee. Misschien stiekem dan wel per ongeluk wat van het kraanwater binnen gekregen.

Voor de overige gebeurtenissen hanteren wij een strikt censuurbeleid met de slogan: “wat gebeurt op Tenerife, blijft op Tenerife”. Pech voor jullie.

Bekijk de trainingen terug op het YouTube-kanaal van Bas.

Voor de trainer

Jeroen:

• 30m startblok: 2e 4.54 / 3e 4.36

• 30m vliegend: 1e 3.17 / 2e 3.01 / 3e 3.04

Bas: (rustig ivm griepje)

• 500 – (3min) / 300: 1.33.5 – 50.1
• 400 -(2min) / 300: 1.07.4 – 47.9
• 300 -(2min) / 300: 49.6 – 48.3
• 200 -(1,5min) / 300: 30.1 – 47.2

Beeld opening: Ralph Häusler via Pixabay