Ultratrail Kathmandu (Nepal)

Een verslag van Maarten van Ommen (foto hieronder).

Net in het weekend dat we wat sportieve activiteiten gepland hadden tijdens mijn vakantie met Steven en Marcel (beiden tot niet zo lang geleden zeer actief bij Phoenix), bleek er een trail run te zijn in de buurt van Kathmandu. Hier konden Steven en ik niet ontbreken en 27 km moest toch wel kunnen. Marcel dacht er bij voorbaat anders over, en dus werden Steven en ik om 6 uur in de ochtend in een busje geladen met andere avontuurlingen. Hieronder volgt Stevens verslag, ofwel zijn Facebook post, mijn verhaal heeft toch een iets andere inslag.

Superleuk: 27 km hardgelopen, ik bedoel 36 km want ik ben verkeerd gelopen, ja superleuk. En 2000 hoogtemeters hardgelopen + 900 erbij cadeau gekregen voor het verkeerd lopen natuurlijk, superleuk die hoogtemeters… met een racefiets. Ok, ik ben een slechte hardloper, want eerlijk gezegd moest ik ook wandelen onderweg. (Hoe kun je nou hardlopen op een trap van 1000 hoogtemeters??) En ik ben niet op het podium geëindigd, want ja het was ook nog eens een wedstrijd. Maar misschien ook niet zo raar, het was mijn eerste trail run ooit. Superleuk, mijn motivatie voor het hardlopen is weer terug.

Het hardlopen hield al na enkele treden op en werd stevig doorstappen op de eerste 4 km die bijna volledig uit trappen bestonden. Ik vraag me nog steeds af of de trailruntoppers hier wel gewoon doorrennen. Op het stuk naar beneden (uiteraard weer trappen), raakte ik Steven kwijt die in tegenstelling tot mij geen probleem vond om de trappen af te stormen. Vervolgens volgde een relatief vlak stuk waar het goed lopen was. Helaas begon ik daar te merken dat de energievoorraad al sterk aan het afnemen was. En toen bij het checkpoint bleek dat we in de verkeerde richting gestuurd waren en op het verste punt van de start stonden, zakte de moed toch een beetje in de schoenen. Na de nodige energie aangevuld te hebben met dank aan de sponsor snickers, zat er niks anders op dan de 50 km route te volgen, waarbij we nog wel 10 km konden afsteken. Wat volgde waren 10 km voornamelijk weer trap op en af of vrij steil omlaag wat het hardlopen aardig bemoeilijkte. Een cola’tje onderweg en de checkposts gaven me nog een tijdelijke opleving, maar na problemen met de maag was het energieniveau echt te laag om nog lang hard te lopen en werden de laatste 13 km (ipv de 8km die ze zeiden dat nog resten) voor mij een redelijke lijdensweg.
Helemaal leeg kwam ik op ruime achterstand van Steven, in ieder geval wel met een lach op mijn gezicht, binnen.

Het gevoel na afloop, veel respect voor de toppers die in 4,5 uur de 50 km volbrachten. Voor mij was het toch lastig genieten van de prachtige omgeving als je redelijk stuk zit. En het op en aflopen van trappen zal denk ik niet mijn ding worden, al zal deze trail met zijn hoogtemeters niet geheel representatief zijn. Maar ik kijk er wel naar uit om bij een volgende trail uitgeruster en getrainder aan de start te staan om deze hardlopend te kunnen volbrengen. Trail runnen is in ieder geval een heel andere discipline.

Beeld: El Yak / Anuj Adhikari