Clubkamp 2012 – On the Ranch

Het is hartje februari, aangevroren sneeuw bedekt het tartan van Maarschalkerweerd, en een kleine groep doorgewinterde atleten staat warm gekleed bij elkaar als een stel pinguïns. Ineens, terwijl er een frisse bries voorbij scheert, verschijnen er drie doorgewinterde bikkelharde mannen met cowboyhoeden, revolvers en blote armen op de baan. “Kom allemaal op 9 maart naar het Clubcamp, of bekoop het met je leven”, is de boodschap. Deze promotie is, blijkt later, niet in dovemansoren gevallen, want in de opvolgende weken stroomden er (nog) bergen inschrijvingen binnen.

Op de dag in kwestie zijn er haast 45 mensen aanwezig op het vertrekpunt te M’weerd, waar enkele commissieleden de groep opwachten. Voor de personen, die dachten dat het komende uur niets meer dan een beetje chillen en ouwehoeren in de auto ging worden, valt snel de eerste verrassing. De routebeschrijving bevat een aantal checkpoints waar foto’s gemaakt moeten worden. Clubcamp ’12 gaat vliegend van start!

Giddy-up!

Een hilarisch uur van teveel bagage in te kleine auto’s, drive-by foto’s en cheaten met navigatie-systemen later bevinden we ons op de plaats waar het gaat gebeuren: Distelberg, Noord-Brabant. Voor de meeste mensen kost het inhuizen (lees: je bagage dumpen op de eerst zichtbare plek) niet al te veel moeite. Tijd om lol te maken!

De vliegende start van een paar uur eerder wordt voortgezet met de algemene uitleg van het weekend. Het doel: verzamel individuele punten door in random samengestelde groepjes zo goed mogelijk te presteren. De rest van de vrijdagavond was verdeeld over spellen in trend van het wildwest thema. Zo was er o.a. roulette, weerwolven en twister (wat uiteraard tijdens de goudkoorts is bedacht door zeer ruige, behaarde gringo’s die kogel noch pijl vreesden). Na de nodige fysieke inspanning werd er nog even ontspannen bij het kampvuur met het kalme gitaarspel van Cowboy Niels op de achtergrond.

Wake up World, it’s Saturday

Another day, another challenge! Tijd om te douchen, eten en…voor de Adventure race: Ranch edition! Het avontuur bestond uit een route die gedeeltelijk te voet, gedeeltelijk op een mountainbike werd afgelegd. In het totaal waren er vijf etappes met ieder 4 á 5 checkpoints, die elk punten opleverde voor de groep. Op kaartnavigatie werden we naar de prachtige Brabantse Drunense Duinen geleid. Logisch eigenlijk, want een cowboy zou ook een cowboy niet zijn als zijn reis niet gedeeltelijk via de woestijn zou gaan. Door weer en wind, kou en warmte, navigatie-fouten en stroeve beenspieren, werden de echte Gringo’s en Gringettes gescheiden van de rest. Bij terugkeer op het kamp werd er door opperhoofd Jeroen-die-mensen-dwingt-tot-rennen-snel een boogschietspel verzorgd.

Terwijl sommigen nog aan het uitrusten of douchen waren, was de keuken alweer in rep en roer. Dit jaar werd er in plaats van de alom bekende pasta een rijstgerecht geserveerd. Door onbekende reden was de Surinaamse witte rijst echter blauw geworden. Redenen werden gezocht in: Brabants kraanwater, kosmische straling en terrorisme. Het feit dat Patricia en Peter met een flesje kleurstof rondliepen, en ik nog twee dagen lang een blauwe duim had, had er uiteraard niets mee te maken. De zaterdagavond liep langzaam ten einde met een cowboy/muziek/atletiek kennisquiz, individuele kaartspellen en wederom gitaarspel bij het kampvuur.

Op zondag werd het maar weer eens al te duidelijk dat we eigenlijk allemaal brave atleetjes zijn, en dus: tijd voor een training. Dit jaar nam Jeroen hierin de leiding voor de sprinters en Joost maakte een gastoptreden voor de Mila-training. Waar anders had dit kunnen plaatsvinden dan op de Drunense zandvlakte. Er was zon, warmte en de blote bast van kuil, dus wat wil men nog meer. Voor de sprintgroep kan ik in ieder geval vermelden dat ik heerlijk op blote voeten, heuveltje op door het zand heb kunnen baggeren, terwijl de geblesseerden zich hadden toegewijd aan een Brabantse variant van schots paal- (lees: boomstam) werpen.

En toen….was Clubcamp 2012 alweer voorbij, maar uiteraard niet zonder een prijsuitreiking. Uit een telling, waarvan zelfs de leiding niet meer helemaal snapte hoe de berekening moest worden toegepast, kwam uiteindelijk een winnaar. Na een eliminatie van cowboy na cowgirl, was het nieuwkomer Vivian die de beker voor de neus van Rogier wegkaapte. Als officiële taak wees de commissie vervolgens Anne E., Leon, Patrick, Pijke en Vivian aan als ClubcampCIE 2013. De liefhebbers konden ten slotte hun laatste krachten geven tijdens het tactische eindspel: levend stratego!

Slot

Clubcamp 2012 was wat mij betreft een groot succes. Zowel de originaliteit van de locatie als de opgezette Adventure Race route was grandioos. Patrick denkt dat ondanks de navigatiefouten en koude regen iedereen het prima naar zijn of haar zin heeft gehad. Ook de spelletjes en invullingen rondom dit overduidelijke hoogtepunt waren leuk en actief genoeg om lekker mee bezig te zijn. Hulde aan ClubcampCIE 2012: Joris M., Niels, Mara, Marieke en Matthijs!