Verslag Batavierenrace
Vrijdagmiddag 28 april was het eindelijk zover, de Batavierenrace! Zowel het Phoenix team als het universiteitsteam van Utrecht verzamelden op het station om vervolgens naar Enschede of Nijmegen te vertrekken. Waar de treinreis een stuk soepeler verliep dan vorig jaar, was het bij de busjes al na 100 meter raak. Een mini botsing met een karretje zorgde voor een kleine vertraging, maar gelukkig bleek echte schade zeer beperkt.
Eenmaal in Nijmegen aangekomen, begon het eeuwige wachten op de start van de eerste etappe. Om de tijd doden werd een potje pesten opgestart. Hajo kon uiteindelijk na 40 minuten toch echt zijn laatste kaart kon opleggen. Ondertussen was Mark al naar het centrum om daar de estafette af te trappen. Dat deed hij formidabel door met een gemiddelde snelheid van maar liefst 16 km/h de etappe te lopen. De sfeer zat er meteen goed in!
Gezellige chaos bij de nachtploeg
Die sfeer werd zeker meegenomen het busje in door de nachtploeg. Nadat Hajo en Karsten succes waren gewenst, vertrok het busje met energieke inzittenden richting het wisselpunt. De ‘Phoenix Partyy’ afspeellijst knallend op de boxen hield de sfeer er goed in, ook al had Thom graag wat meer van Ch!pz en Kus gehoord. Eenmaal gearriveerd op het wisselpunt bekende Karsten dat hij onderweg wel even zijn maaginhoud op het asfalt had gedeponeerd. Gelukkig was hij wel tevreden met zijn tijd! Daarna was het de beurt aan Hajo om te lopen en die deed dat zoals altijd zeer steady. Na overhandiging van het hesje ging Noury er als een speer vandoor, waarbij ze zeer veel dames kon inhalen.
Bij het volgende wisselpunt stond een enorme file (zoals altijd bij dat wisselpunt). Dat een Duitse boer met een groot voertuig eigenlijk ook de weg op wilde, maakte niet dat het soepeler verliep. Het duo Ingmar en Sam verliet daarom maar de auto om zelfstandig naar het wisselpunt te lopen. Hajo en Noury werden ondertussen geïnstrueerd om tussen de busjes op zoek te gaan naar eentje met gele inzittenden. Na een lange tijd filerijden begon het verkeer weer op te starten, net toen Evy besloot nog even een Dixi op te zoeken. Nadat we eindelijk weer compleet waren, haastten we ons naar de volgende stop. Echter ontdekten we daar dat het nog een tijdje duurde voordat Ingmar en Sam terugkwamen door hun lange etappes en maagkrampen van Ingmar onderweg.
Weer helemaal ontstresst vervolgden we onze route terwijl Thom de statige Rijnbrug richting Emmerich bedwong. Bij het volgende relatief rustige wisselpunt zag Anja hoe Evy haar etappe sterk finishte. Anja kon daarna beginnen aan de laatste etappe van de nachtshift. Na zo’n 800 meter liet de fiets Evy helaas in de steek. Zij moest dus opgepikt worden door het busje, maar door het vele stilstaan had de accu het zwaar gekregen en moest de hele ploeg gaan duwen. Gelukkig kwam alles goed en kwam de hele groep weer samen in Ulft bij het ochtendgloren. De spullen werden overgedragen aan de ochtendploeg, het was een geslaagde nacht!
De ervaringen van de ochtendploeg
Daar stonden we dan om 4 uur ’s ochtends met z’n allen in een rondje. Voordat we aan de slag gingen was dit nog een laatste check of we compleet waren. Toen bleek dat we allemaal wakker waren, of in ieder geval een beetje, liepen we als team naar de bussen die al klaarstonden. En we bleken zeker niet de enige te zijn. Alle andere teams stonden klaar en druppelden langzaam de bussen binnen. Om elkaar niet kwijt te raken maakten we een slinger met elkaars handen stevig vast. Toen de voorste van onze slinger bij de deur van de bus kwam, werden we zo de bus in geloodst.
Een korte busreis volgde, gevuld met een aantal slaperige meezingers en voor sommigen zelfs een dutje. Er waren zelfs teams die kussens meegenomen hadden. Na een klein uur arriveerden we in Ulft waar we de nachtploeg verlosten van het busje. Ook kregen we de Phoenix-vlag en natuurlijk ging Felix met ons mee. Na een korte plaspauze gingen we op weg, tijd om te rennen!
Ondanks de korte nacht, werd een fikse afsnijroute gevonden waardoor het busje ruim op tijd arriveerde op de plekken waar lopers afgezet en opgehaald moesten worden. Op die manier kon ons team uitgebreid inlopen en voorbereiden. En met resultaat, want er werden niet alleen blauwe maar ook oranje hesjes ingehaald met een mooie plek in het tussenklassement.
Mooie prestaties van de middagploeg
Na de nachtuilen van de eerste negen etappes en de vroege vogels van het ochtendprogramma, was het tijd voor het laatste deel van de Batavierenrace: het middaggedeelte. Met een op dat moment 31e plek in het Algemeen Klassement was er toch wel wat druk en nog meer verwachting: hoe hoog zou de Gele Trein kunnen eindigen? De sfeer was in ieder geval goed, want ons universiteitsteam lag op podiumkoers!
Wat ook altijd goed is voor de sfeer, is verse koffie, een aangenaam zonnetje en de prachtige omgeving van Oost-Nederland. En laten die nu alle drie rijkelijk aanwezig zijn geweest toen de middagploeg aan haar opdracht begon. De Phoenix-vlag, Felix de feniks en de sleutels van het busje werden overgedragen, waarna Sem en Tom begonnen aan hun warming-up. Nu is Barchem niet zo heel groot, dus keerden ze al snel terug naar de locatie van de herstart.
De lopers verzamelden zich in het startvak, de fietsers stelden zich op, en om exact twaalf uur klonk het startsignaal. In hoog tempo werd de weg naar Enschede ingeslagen. Waar het trouwens sowieso al een wonder was dat de fiets de nacht en ochtend had overleefd, kreeg deze ook in de middag nog een aantal zware beproevingen te verduren. Niet alleen door het hoge tempo van de lopers – en dus ook de fietser – maar ook door het fietsparcours waarop een mountainbike bepaald niet had misstaan. Een studentenfiets is echter moeilijk kapot(ter) te krijgen, ook deze niet.
Het was overigens niet alleen de fiets die werd uitgedaagd door de fietsers, het omgekeerde was minstens zo zeer het geval. De fiets was namelijk ter beschikking gesteld door Koen, een van de langste atleten uit het team. Een paar etappes later was het de fietsbeurt aan Eartha, die bepaald andere kwaliteiten heeft dan lang-zijn. Na ruim veertig minuten op hoog tempo door Twente te hebben gelopen, mocht zij haar work-out afmaken met nog een half uur op de pedalen staan. Het zadel stond namelijk dusdanig hoog, dat zij gedwongen werd te kiezen tussen het zadel en de pedalen.
Ook de overige middagprestaties mogen niet onbenoemd blijven. Zo kregen Sem en Tom minstens net zoveel opmerkingen over hun roze-met-gouden hardloopschoenen als over hun soepele loopstijl, bleek de ochtendetappe die Amber voor het universiteitsteam had gelopen een uitstekend opwarmertje voor haar middagprestaties, heeft Koen zeer verdienstelijk al zijn sprintprincipes opzij gezet door maar liefst 6,2 km achter elkaar te lopen op een snelheid waarmee hij zo mee kan in een mila-groep en finishte Nienke in een spannende en verhitte etappe net voor haar collega van Team Utrecht.
Uiteraard valt er nog veel meer te vertellen, maar what happens in het busje, stays in het busje. En onze Felix was zeer happening, maar helaas niet staying. Genoeg avonturen dus. Op naar Drienerlo, om onze laatste twee lopers te zien finishen in de plaatselijke atletiekarena!
De laatste loodjes
Daan en Joly hadden de eer om de laatste etappes te lopen. Zij mochten dus finishen op de atletiekbaan op de campus van Enschede, luid toegejuicht door alle Utrechtse atleten. Uiteindelijk eindigde het team 22ste en het universiteitsteam bemachtigde een prachtige 3e plek in de universiteitscompetitie. Op naar goud volgend jaar!
Na de overheerlijke shoarma-wraps, bereid door de kookploeg bestaande uit Petrus, Danny en Ingmar, kon het feest beginnen! Zwetend onder het doek van de zwarte tent wachtte de grote feest delegatie geduldig tot Jennifer als ploegleider van het uniteam eindelijk het podium mocht betreden om de beker voor de derde plek in ontvangst te nemen. Er werd nog een tijdje doorgefeest, ook al werd door dance battles/moshpits de groep in de tent af en toe een beetje uit elkaar gerukt. Mede door een mindere DJ, begonnen uiteindelijk plukjes mensen hun eigen feestje te bouwen op verschillende plekken op het terrein, bijvoorbeeld bij de techno-tent of de liveband met fantastisch veel ABBA-liedjes. De befaamde Vestingbar werd door sommigen ook nog even afgevinkt. Na wederom een korte nacht was het Batavierenrace weekend alweer ten einde en werd er met kleine oogjes huiswaarts gekeerd. Organisatie bedankt!
Check onze Instagram voor het beeldverslag:
Dit bericht op Instagram bekijken
Heb je onze andere socials ook al gecheckt?
