Tenerife Part Dos

Het leven van een sprinter is zwaar… Bas & Jeroen trainen in de zon op Tenerife. Het verslag deel 2. Trainen, trainen en nog eens…

Vrijdag

Aangezien Bas nu echt verkouden blijkt te zijn, keelpijn + moe + blafhoest, blijf hij een ochtendje op bed terwijl ik een rustige training doe. In de middag staat een zwembadbezoekje op het programma, Bas blijft veilig thuis. Veilig voor het andere zwembad publiek. Het uitrusten heeft Bas goed gedaan, ’s avonds bestaat de training uit 8 x 50 meter uit startbokken na een warming up met onder andere banksprongen. Ging prima, veel filmpjes gemaakt en veel leerpunten gevonden. Maar daarvoor zijn we er tenslotte!

Zaterdag

Bas wil weer liever uitslapen, helemaal begrijpelijk als je het geblaf hoort. Ik doe een wat zwaardere training, vooral wat coördinatieve oefeningen. De looptraining doen we aan het eind van de middag samen. In de middag weer even een zwembadje. Bas durft het ook aan. Daarna helemaal klaargemaakt voor de middag training blijkt het stadion dicht te zijn! En zondag ook. Nare Spanjaarden.

Maar de rust is eigenlijk ook wel prima, de ingeplande rustdag op maandag wordt gewoon verplaatst. Geen enkel probleem. Zondag dan maar een bezoekje aan die grote berg op het eiland brengen die alle wolken en wind tegenhoud waardoor het op het zuiden van Tenerife zo lekker droog en warm is en in het noorden zo mooi, groen en koud.

Zondag

Vroeg op want de vulkaan tour vertrekt vroeg. Natuurlijk zijn wij op tijd. De bus niet. Dat ligt natuurlijk aan het mediteraanse klimaat, helemaal begrijpelijk. De tour gids, een Hagenees die Peter heet en al 25 jaar op het eiland woont, begeleidt ons gedurende de halve dag en weet de hele reis te vullen met allerlei wetenswaardigheden over Tenerife (tener = wij hebben, ife = sneeuw dus Tenerife = wij hebben sneeuw), toch leuk. En aangezien we met minimaal zes nationaliteiten in de bus zitten en Peter redelijk veel talen spreekt krijgen we alles inclusief flauwe grappen in vijf verschillende talen te horen, respectievelijk: Spaans, Duits, Engels, Italiaans en Nederlands. En waarom is iedereen in de bus zo warm aangekleed? Het is 30 graden buiten!

De reis begint en voert ons langzaam stijgend langs allerlei mooie dorpjes, kronkel wegen, het hoogste gemeentehuis van Spanje, de boomgrens en heel veel droogte. Het hoog(s)tepunt is natuurlijk de vulkaan en voor nog eens wat extra euro’s kunnen we met de kabelbaan omhoog naar de top. Ook wordt ons langzaam duidelijk waarom iedereen zo warm aangekleed was in de bus. (Zij: lange broek, berg schoenen, winterjassen, sjaals, een enkele muts met wanten en allemaal vast ook wollen ondergoed en sokken. Wij: korte broek + t-shirt). Onderaan de top (+- 2000m boven zeespiegel) is het al aardig fris, maar de man bij de ticket balie vertelt ons dat het boven drie graden is, kouder dan in Nederland, maar de zon schijnt er in ieder geval dus nog altijd vele malen beter! Die kou incasseren we wel even.

In de gondel naar boven (tussen alle winters aangeklede mensen) wordt het steeds kouder en neemt de wind toe. Mensen kijken ons hier en daar wat vreemd aan, maar dat zijn we ondertussen wel gewend. Boven blijkt het echt koud te zijn. Het is allemaal erg mooi hoewel we vooral bezig zijn met doorlopen en het niet koud krijgen. Gelukkig heeft Bas zijn film camera mee waardoor we later nog eens even goed naar de filmpjes kunnen kijken hoe het er eigenlijk allemaal uitziet daar.

We komen zonder ernstige verwondingen, licht transpirerend, weer beneden en in de middag worden weer afgezet bij ons hotel. Verder die dag: zwembad, eten en slapen.

Maandag

Of de berg of het zwemmen (waarschijnlijk de combi) heeft mijn knie niet goed gedaan, gelukkig stond er in de middag al een bezoekje aan de plaatselijke fysio op het programma. De blaf hoest van Bas is al minder, nu is hij alleen nog maar heel erg verkouden. We zijn de manke en de zieke. Maar hoewel het ineens bewolkt begint te worden is het weer nog steeds goed! Bas gaat trainen ondanks alles en ik blijf in het appartement met bevroren diepvries spinazie op de knie.

De fysio is een enorme man met enorme handen die zijn eigen massage olie brouwt. Hij blijkt aan open water zwemmen te doen en zwemt geregeld tussen de eilanden heen en weer. Een uur lang martelt hij mijn benen en na afloop betaal ik hem nog ook. Woensdag weer.

Dinsdag

In de ochtend een relaxte training, volgens de fysio was het allemaal niet zo heel erg en mocht ik op ongeveer 60% lopen. En dat ging prima. Bas loopt verscheidene langere afstanden, wat ook prima gaat ondanks de verkoudheid en daarna het gebruikelijke zwembad, eten en nietsdoen.

Kleine toevoeging. Bij het zwembad worden steeds meer zonnende vetrollen en hangouderen waargenomen. De hangouderen zijn vooral Nederlands en vertellen ons meerdere malen hetzelfde verhaal. Wij blijven vriendelijk en geïnteresseerd knikken en nemen al het eten aan wat ze ons aanbieden. De vetrollen zijn voornamelijk Engels en van alle leeftijden, hoewel niet echt ouder dan 50. Heeft waarschijnlijk iets te maken met gezondheid en levensverwachtingen. Maar goed zij zijn verder ongevaarlijk behalve voor zichzelf. Standaard een halve liter bier ernaast, chips en andere versnaperingen.

Daniel merkte op dat er weinig aan competitief eten wordt gedaan, dat klopt. Maar iedere rijst korrel wordt geteld opdat de ander niet meer krijgt en echt veel kan er niet gekookt worden door de afwezigheid van grote pannen. Qua eettempo is er ook niet echt een spannende wedstrijd. Als ik klaar ben zit Bas net op zijn tweede hap te kauwen. Maar koken kan hij wel gelukkig!

Woensdag

Een lekkere training in de ochtend, nergens last. Bas loopt 12×200 en Jeroen loopt 300 – 250 – 200 – 200 – 150 – 150. Ondanks dat het vrij ver is voelt het goed! Daarna mogen Bas en Jeroen na elkaar op bezoek bij de fysio voor een volgende marteling. Leuk. Verder qua bezigheden volgen we het gebruikelijke recept.

Op het volgende detail na. Bas weet tijdens het friet bakken een mooie brand te stichten. Door de friet achteloos de oven in te gooien spat de olie op en is de oven tijdelijk een enorm haardvuur, alsof het hier niet warm genoeg is. Het handje vol friet is er ongedeerd en lekker geflambeerd uitgekomen.

Maar verder kan Bas echt heel erg goed koken.

Bekijk ook het eerste deel van Jeroens verslag op Tenerife hier. Wil je liever meer video’s bekijken, ga dan naar het YouTube-kanaal van Bas.