Het Phoenix-moment van Peter Spannring
“Ik ben sinds mid-2011 lid van Phoenix, inmiddels dus al 10 jaar bij de club. Zeker de helft van deze tijd ben ik blessurelid geweest, wat volgens mij een clubrecord inhoudt.”
Ik ben in 2011 als voetballer van de Zwaluwen Utrecht-selectie lid geworden van Phoenix om mij aan te sluiten bij de sprinttraining van Jeroen Sengers. Destijds wilde ik atletiek als bonus doen om mijn snelheid met voetbal te verbeteren. Via Gerrieke Grootemarsink ben ik later eens uitgenodigd om bij de bostraining mee te doen. Daar had Joost Borm voor het eerst in de gaten dat ik eigenlijk meer talent had op de 400/800 dan op de pure sprint, derhalve ben ik in 2013 onder Joost gaan trainen en ben ik gestopt met voetbal en de sprinttraining. Destijds had ik mijn sportieve hoogtepunt in de winter van 2014/2015 (zie punt 1 later), totdat ik tot mijn grote spijt in maart 2015 last kreeg van hielspoor en ik twee jaar niet meer heb kunnen hardlopen.
Nadat ik in 2017 hier eindelijk van herstelde, heb ik drie maanden in Duitsland getraind aan mijn comeback (daar werkte ik toen), tot ik helaas last kreeg van kniebot-oedeem en kraakbeenschade aan mijn knie. Wederom kon ik niet hardlopen, en heb ervoor gekozen om een knieoperatie uit te voeren in 2019. Het ziekenhuis heeft microfracturing aan het kraakbeen uitgevoerd en mijn kniebot werd doorboord om van het vocht af te geraken. Vervolgens heb ik 8 weken op krukken rondgelopen, waarna ik een lang revalidatietraject heb gevolgd bij de fysiotherapeut. In de tussentijd heeft mijn orthopeed geadviseerd dat ik een andere sport zou gaan zoeken, omdat mijn kraakbeen blijvend zwak zal blijven en de klappen op een atletiekbaan wellicht niet zou kunnen volhouden. Desalniettemin heb ik gewerkt om mijn beenspieren rondom mijn knie te verbeteren om mijn kraakbeen te ontlasten in de hoop om toch mijn comeback te maken. En warempel is aan het begin van dit jaar het wonder gebeurd dat ik mezelf weer heb kunnen uitschrijven van mijn blessurelidstatus, ik heb mij toen weer aangesloten bij de Mila-trainingen.
Ik besef dat door mijn lange afwezigheid een hele generatie Phoenix-atleten is ontstaan die mij alleen kennen als competitieploegleider, lustrumorganisator, luidruchtige aanmoediger, winter- en zomertrainingsstageorganisator en kampeerweekendplanner.
Bovendien heb ik meegemaakt dat mensen dachten dat ik scheidsrechter of voetballer zou zijn. Daarom heb ik een paar weetjes over mij opgesomd die je misschien nog niet wist:
- Ik ben daadwerkelijk wedstrijdatleet geweest, met mijn beste prestaties van 2.03 indoor en outdoor en 53.9 sec op de 400m indoor (hier een foto van mijn gracieuze finish tijdens mijn PR). De intentie is er om terug te komen, overigens!
- Ik ben het enige phoenix-lid met een 800m valse start in het buitenland. Hier een foto van de kerstwedstrijd in Düsseldorf 2014, 550 km voor niets gereisd. Verder nog 4 valse starts op de 60 m en diskwalificatie op de biermijl, maar daar ben ik iets minder trots op.
- Ik ben het enige phoenix-lid met een combo van 800m/kogelstoten bij de eerste competitieploeg. Later werkte ik ook als amateur-kogelstoottrainer op de trainingsstage van 2015.
- Ik ben beer pong-koning geworden tijdens het laatste Phoenix-lustrum en wens mijn titel te verdedigen bij het volgende lustrum. Bovendien ben ik clubrecordhouder van prestaties op evenementen die door mij werden (mede)georganiseerd. Bijvoorbeeld clubrecordhouder snelfruiteten. Een sinaasappel in 7 seconden, kiwi in 3 seconden en een peer in 12 seconden (die viel een beetje tegen).
Ik ben ook clubrecordhouder van specerijensnuiven en van de imitatie van de Jubelsblik.
Ik wil Mariska bedanken voor de nominatie, als volgende wil ik Leon Graumans nomineren, die overigens goede tweede is geworden in de race voor de beste imitatie van de Jubelsblik.
Groet,
Peter Spannring
