Het Phoenix-moment van Jos Beernink
Paul (van Schaik) nog bedankt dat jij als vader van meerdere Phoenix-atleten en als oud-cursist van mij het stokje aan mij hebt doorgegeven…..
De wat ‘oudere’ leden hebben natuurlijk enorm veel Phoenix-momenten meegemaakt. Zeker ook Joost, Jannet en ik, die al vóór 1980 lid werden van Phoenix. Toen was Phoenix nog een erg kleine (studenten) vereniging met geen jeugd. Voornamelijk lopers o.l.v. de oprichter Herman Verheul, maar ook enkele technische atleten o.l.v. Lennart Vriens.
Het is daarom voor mij erg moeilijk een keuze te maken uit al mijn Phoenix-momenten.
Hieronder twee Phoenix-momenten, waarvan de eerste gaat over het plezier wat ik gehad heb in al mijn jaren als trainer.
Ik ben zelf begonnen als loper in de groep van Herman en kwam er al snel achter dat de andere (technische) onderdelen mij het meeste aantrokken. Uiteindelijk heb ik alle atletiekonderdelen (op het snelwandelen na), inclusief meerkamp beoefend.
Na twee jaren trainen bij Lennart kwam ik erachter dat ik ook wel een technisch oog bezat en ben toen samen met Hennie van Wijk de jeugdgroepen gaan opstarten. O.a de dochter van Phoenix-oprichter Herman Verheul (Wilma) kwam als pupil bij ons trainen én nu train ik tijdens deze coronatijd haar zoon Tim bij de pupillen A1. Tenminste wanneer mijn geblesseerde knie het toelaat….
Naast mijn eigen trainingen en wedstrijden, ben ik als trainer met die jeugd steeds verder doorgegroeid en heb daarbij ook veel talenten mogen trainen. Waarvan een aantal Nederlands kampioen zijn geworden of op het podium hebben gestaan. Veel van mijn atleten van toen zijn nog in de bestenlijsten van Phoenix terug te vinden.
Vanaf 1982 heb ik aan dat training geven enorm veel plezier beleefd, stond 4 x week op de baan en bezocht wedstrijden over heel Nederland.
Daarbij had ik ook nog 8 jaar trainerscursussen gevolgd (wie heeft er dat nu nog voor over ?!). En deze cursussen ben ik uiteindelijk nu zelf als opleider van de Atletiekunie gaan geven.
Hieronder mijn tweede Phoenix-moment, dat eigenlijk los staat van mijn meerkamp-achtergrond als atleet en ook los staat van mijn trainerschap.
Om in de winterperiode mijn conditie op peil te houden, deed ik ook veel mee met allerlei crossen. Waar toen ook alle lopers van Phoenix naar toe gingen. Natuurlijk liep ik niet voorop, zoals onze Phoenix-coryfeeën van toen, zoals Klaas Lok, Joost Borm en Ad Buys. Maar, ondanks dat ik vaak in de achterhoede liep, deed ik het met plezier en deed ik zelfs ook elk jaar mee aan het NK Veldlopen.
Zo ook een keer in Bergen op Zoom, in 1984. De hele Nederlandse top van de midden en lange afstandlopers deed mee, waaronder naast Joost en Klaas, ook Hans Koeleman, Gerard Nijboer, Stijn Jaspers (een groot talent, deed mee aan de OS en is een aantal maanden later overleden), Tonny Dirks, Marti ten Kate, John van der Wansem, Cor Lambrechts, etc.
En … allemaal kanshebbers voor de Nederlandse titel.
En ….. daar liep ik ook tussen (tenminste in het begin tijdens de start), maar meer als opvulling….
Enfin, uiteindelijk ging voor de kopgroep bij deze veldloop van 12 km de laatste ronde in. Daar werd ik door ze gedubbeld (…..). Maar heb ik Klaas en andere Phoenix-lopers (zoals Joost) tijdens het lopen wel uitgebreid nog kunnen aanmoedigen. Klaas liep toen hij mij inhaalde nog midden in de kopgroep van zeker 6 kanshebbers. Uiteindelijk zag ik aan de zijkant (er werd in lussen gelopen) Klaas met een uiterste krachtsinspanning als eerste over de finish komen, waarna hij direct door zijn benen zakte, zoveel had hij gegeven.
Het was daarmee zijn 5e NK veldlopen titel! Maar bij deze heeft hij zeker het meeste moeten vechten, tegen hele goede tegenstanders.
Twee anekdotes als afsluiting
- Klaas gaf aan dat hij vooraf die ochtend wel een aantal koppen koffie had gedronken en dat zoiets voor iemand die normaal geen koffie drinkt, eigenlijk ook een vorm van doping is. Later toen ik op dezelfde school als Klaas lesgaf (hij wiskunde en ik lichamelijke opvoeding) zag ik hem in de pauzes regelmatig soep drinken, dus hij is geen koffieleut geworden…
- De andere anekdote is een uitspraak van mijzelf na mijn finish tegen Klaas (een rondje later na Klaas dus) waar hijzelf om moest lachen. “Klaas, dat hebben we mooi gedaan. Jij controleerde het hele veld vooraan, en ik deed dat achteraan (had bij dit NK nog 3-5 lopers achter mij …)”.
Ik wil nu de pen voor een Phoenix-moment doorgeven, niet aan weer een trainer, maar een oud-atleet van mij “die ik met veel plezier training heb gegeven”, die nu in Portugal woont, Marianne de la Houssaye.
