Trainingsweekend Groet

20 t/m 22 maart 2015 – Net als vorig jaar zijn we met zeven sprinters onder leiding van trainer Mustapha naar de duinen van Groet afgereisd voor een trainingsweekend. Vrijdagmiddag vertrokken de mannen bestaande uit Beer, Noah, Nadim en ik (Jeroen) om alvast inkopen te doen en de sleutel van het huisje op te halen.

Het vervoersmiddel was een kleine Opel Astra met normaal gesproken plaats voor 5 personen. Door de bagage, boodschappen en vooral onze breedgeschouderde lichamen voelden we ons als vier Herculessen in een Smart.

Het was onze taak om ook voor het eten te zorgen, doordat de damesgroep bestaande uit Vivian, Eline en Berdine veel later op de avond zouden aankomen. We werkten als een geoliede keukenmachine waarbij vooral de paprika snijkunsten van Noah op een positieve manier opvielen. Naar eigen zeggen is hij de beste paprika snijder van Burgh-Haamstede en omstreken. Van wat wij gezien hebben, is dat zeker geen halve waarheid. De resulterende maaltijd was van grote kwaliteit. Dit betekende voor ons dat het eten zo goed als gaar was en we er niet ziek van werden.

Nadat iedereen gearriveerd was en het eten wat was gezakt, stond er een core stability training op het programma. Dit voerden we uit op de met vloerverwarming verwarmde vloer (verder zijn we echt niet verwende sprinters) in de woonkamer van het huisje. Doordat het een niet al te groot huisje was gaf dat soms wat twister achtige taferelen. Gelukkig raakte niemand gewond.

Zaterdagochtend stond Mustapha op de stoep voor de eerste training in de duinen. Loopscholing in het zand, heuvelop versnellen en sprongen in het zand als opwarming. Vervolgens mochten we 6x een heuvel achter de grote duin van zo’n 200m lang op sprinten met terug wandel pauze en na 3x een wat langere pauze. Sommigen die nog herstellende zijn van een blessure deden alternatieve oefeningen of gingen in rustiger tempo een korter stuk omhoog. Daarop volgde ‚slechts’ nog maar 2x een andere heuvel die iets verderop lag, maar niet minder hoog of lang was. De pijn in de benen was heerlijk en om een slechte film te quoten: pain is just weakness leaving the body.

Met een voldaan gevoel mochten we terug naar het huisje en ons voorbereiden op de middag training. Die bestond uit 30s loopjes richting het strand. Dat betekent 30s op ontspannen maar vlot tempo met korte wandelpauzes tussendoor. Hoewel het weer beter was dan voorspeld (het was redelijk droog) waaide er een flink koude wind op het strand waardoor dit keer niemand zich de zee in waagde. Na een potje voetbal en fotoshoot vertrokken we weer naar ons behaaglijk verwarmde huisje.

De zondag training stond in het teken van strijd. Na de warming up zochten we de trap naar het uitkijkpunt op die volgens twee betrouwbare bronnen uit 183 treden bestond. Bijzonder aan deze trap was dat geen enkele trede gelijk was waardoor het omhoog hinkelen, omhoog springen en omhoog stappen een extra dimensie kreeg. Na dit voorspel was het de opdracht om zo snel mogelijk van beneden naar boven te komen.

Hier bleken ineens een paar blessures niet meer van toepassing te zijn. Blijkbaar worden er bij het traplopen iets andere spieren aangespannen. Dat Noah niet alleen uitblinkt in het snijden van paprika’s, maar ook in het traplopen werd al snel duidelijk. Hij wist uiteindelijk in een fenomenale 20.88s. boven te komen! Als vergelijk, de tweede tijd was een 22er en de derde tijd een 23er.

Tot slot stond er een laatste oefening op het programma. De zandheuvel van Groet. Dat is het broertje van de klimduin in Schoorl een paar kilometer verderop. De bedoeling was eerst de hele heuvel op, dan drie kwart tot de top en tot slot vanaf halverwege naar boven. Nadim, Noah en Vivian sloegen over ivm de instabiel ondergrond en blessure gevoeligheid. De eerste run ging voor iedereen goed, de snelste was iets sneller dan de snelste van vorig jaar. De tweede run ging ook goed, maar daarna werd het mij wat wazig. Ik herinner me terug gekropen/gezwalkt te zijn naar het laatste start punt. Die run zelf ging prima, maar resulteerde van mijn kant, tot ongenoegen van Berdine, in wat onsmakelijk taferelen. Dat werd natuurlijk netjes met wat zand bedekt, zodat onschuldige voorbijtrekkende families er geen aanstoot aan zouden nemen.

Bijgekomen van de heuvels volgde er nog een lichte core training en zat het weekend er weer op wat betreft trainen. Tot slot werd het huisje zand vrij en schoongemaakt, en keerden we weer huiswaarts. Het was weer een fantastisch weekend met uitstekende trainingen!

Records die volgend jaar verbroken gaan worden:

• Trap naar uitzicht punt: 20.88s. Noah
• Duin (vanaf paaltjes tot betonblok): 20.2s. Jeroen